ده خيالونو ماشوم دی، په سر یې پټکی دی، د غرونو رنګ لري... سترګې یې نيمه پټه دي، لکه خوبونو ته روان وي... مرغان ورپسې ګرځي، لکه ده ده آرامۍ سندرې وایي... نه جنګ، نه شور... یوازې سکون، يوازې خاموشی. ده د وخت نه وتلی دی، ده د خیالونو پاچا دی... چا چې ستړی ژوند لري، هغه دې د ده د خاموش نظره زده کړي، چی څنګه په خاموشۍ کې هم ښکلا وي... او څنګه یو پټکی، یو نظر، او یو څو مرغان… کولای شي، دنیا ته بله مانا ورکړي... 絵文字